Οι μεγάλοι εκπαιδευτικοί είναι καλύτεροι παρατηρητές από ό, τι είναι δάσκαλοι. Η διδασκαλία είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένας μύθος. Η μεγαλύτερη δεξιότητα μαθαίνεται, περισσότερο από ό, τι διδάσκεται. Και ο μεγάλος δάσκαλος το αντιλαμβάνεται αυτό.
Ο μεγάλος δάσκαλος εισάγει το μαθητή στην έννοια και του επιτρέπει να κάνει γνωριμία με αυτό. Τον οδηγεί στο δωμάτιο και του επιτρέπει να ρίξει μια ματιά γύρω του. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάλληλη ελευθερία, ο φοιτητής περπατάει μέσα στο δωμάτιο, και βλέπει τις γωνίες και τη διάταξη. ο εγκέφαλός του αναπτύσσει μια αίσθηση για τα όρια του χώρου και πώς να κινηθεί μέσα σε αυτό χωρίς πρόσκρουση στους τοίχους. Με τον καιρό, ο μαθητής μαθαίνει να ζει μέσα στο δωμάτιο και να αναπνέει το μοναδικό άρωμα του. Τελικά, το δωμάτιο γίνεται το σπίτι του.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται οι δεξιοτήτες.
Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων
,σε όλο τον κόσμο παίρνει τον μαθητή από το χέρι. Τραβώντας τον μέσα στο δωμάτιο. Λαμβάνοντας τον σε κάθε μέρος του δωματίου και τον καθορισμό των χαρακτηριστικών του. Δείχνοντάς του πώς να περπατήσει μέσα στο δωμάτιο. Αποδεικνύοντας γι 'αυτόν το μήκος του διασκελισμού και την ταχύτητα του με τα πόδια. Ο μαθητής καθοδηγείται να απομνημονεύσει τις πληροφορίες και να το επαναλάβει για το δάσκαλο.
Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση. Σε απομνημόνευση των πληροφοριών, η προσοχή του μαθητή είναι σχετικά με τις πληροφορίες, παρά τη σημασία τους. Η εστίασή του είναι στην μορφή, παρά τη θέση του μέσα απο την κίνηση. Σε απομνημόνευση, παύει να μαθαίνει. Στο εξής, χάνει το δρόμο του.
Ο μεγάλος δάσκαλος δεν ψάχνει για την τέλεια στιγμή για να διδάξει, αλλά και για την τέλεια στιγμή για να υποχωρήσει. Που και που, θα επανεμφανιστεί, όχι τόσο για να αναθέσει, αλλά και να ενισχυθεί η κατανόηση του μαθητή. Γιατί συνειδητοποιεί ότι η πρόοδος του μαθητή, ή έλλειψη επ 'αυτού, δεν εξαρτώνται από τη μαεστρία του την κίνηση, αλλά από την γνώση της κατανόησης του για την ιδέα πίσω από την κίνηση. Καθώς η κατανόηση του μαθητή είναι εκλεπτυσμένη, η κίνηση του εξελίσσεται.
Ο μεγάλος δάσκαλος αν φοβάται τίποτα, στέκεται στο δρόμο μεταξύ του φοιτητή και της έννοιας.
Ο μεγάλος δάσκαλος καταλαβαίνει ότι μόνο όταν ο μαθητής κάνει κάτι πολύ δικό του, θα επιτύχει την κυριαρχία του. Καθιστώντας το δικό του, ξεπερνά τη διδασκαλία δεξιοτήτων του και γίνεται αναπόσπαστο μέρος του.
Η ΜΑΘΗΣΗ ΞΕΚΙΝΑ..ΟΤΑΝ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΑΜΑΤΑ!!
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ!!
ΠΗΓΗ: siddhaperformance.
